1- متوكل كاتب ونويسنده اي نصراني داشت كه به او بسيار احترام مي گذاشت وبخاطر علاقه اي به او داشت او را با كنيه (ابو نوح) صدا مي زد . عده اي از كاتبان , نويسنده گان كاخ اين عمل را نادرست خوانده وگفتند : (جايز نيست كافر رابا كنيه صدا بزنيم ) . متوكل از فقها استفتا كرد ونتيجه منجر به دو گرديد :

گروهي آن را جايز دانستند وگروهي منع كردند .

متوكل ناچار از امام استفتا نمود وماجرا را نوشت .

امام هادي (ع) در پاسخ نوشتند : (بسم الله الرحمان الرحيم تبت يدا ابي لهب وتب ).

اين پاسخ بديع از بي نظير ترين پاسخهاي عالم فتوا بشمار مي رود وحضرت با استفاده از اين آيه نه تنها جواز كنيه گذاري كافر را ثابت مي كند بلكه وقوع آن را نيز در قرآن يعني معتبرترين مدرك فتوا نشان مي دهد . متوكل نيز از پاسخ حضرت قانع شد وبه آن عمل كرد.(تاريخ بغداد ج12ص57، بحار انوار)